Sylvia Witteman kocht een kruik voor haar zoon. De verkoopster wist niet wat dat was, een kruik. Zo’n rubberen, met ribbeltjes. En al lijken de tijden van ijsvorming in slaapkamers voorbij, die kruiken zijn er nog steeds en actueler dan ooit, nu de energieprijzen stijgen. Hoe iets tegelijkertijd fijn en afschuwelijk kan zijn. In bijpassende … Lees verder
Omgaan met verandering is moeilijk. Vaak komt daarbij de term ‘reptielenbrein’ om de hoek kijken. Maar Stephen Guise, schrijver van het boek Mini Habits, gebruikt een vriendelijkere vergelijking: die van een kat in de sneeuw. Wie ooit een jonge kat voor het eerst met dat natte witte spul heeft zien kennismaken, weet wat hij bedoelt. … Lees verder
Kazige boeken hebben we in Nederland niet. Daarom ben ik ook zo’n fan van de Engelse taal. Deze beeldspraak komt van Nadia Finer, oprichter van Shy and Mighty. Op haar site beschrijft ze wat mensen al niet tevergeefs doen om van hun verlegenheid af te komen. Lezen van ‘cheesy’ zelfhulpboeken bijvoorbeeld. In bijpassende cheddarkleuren.
Je kunt ze bijna horen, die klaprozen. Er schijnen er ook dit jaar uitzonderlijk veel te zijn. Als je ze plukt verwelken ze heel snel, dus laat maar lekker staan. Paulien Cornelisse schrijft verder: “Als je geluk had stonden er ook nog wat korenbloemen tussen. Daar werden de klaprozen roder van, en zijzelf blauwer.” Daarom … Lees verder
In een tijd waarin grote evenementen nog even niet aan de orde zijn, was de uitvaart van de Engelse prins Philip een sobere aangelegenheid. Dat sloot aan bij zijn wensen: geen poeha. De Volkskrant wist het met de metafoor van het volgende zinnetje treffend te verwoorden en verbeelden: “Er is geen Elton John achter een … Lees verder
Ik was erg onder de indruk van “Wij zijn licht” door Gerda Blees. Wat kan zij mooi met taal spelen. Ze vertelt het verhaal vanuit de gezichtspunten van ongebruikelijke vertellers, zoals het verhaal zelf, de slowjuicer en “cognitieve dissonantie.” Je voelt het wringen en schuren.
Is de storm al gaan liggen? Een mooie metafoor over de verkiezingen van Frits Spits, vorige week in de Taalstaat. In de kleuren (“red ribbon” en “apple”) van een partij die een flinke douw van de storm heeft gekregen, en die van de gratis stempotloden.
Laatst las ik over iemand die al jarenlang metaforen verzamelt. Beeldspraak – leuker dan postzegels. Dat ga ik ook doen, dacht ik. Hier is de eerste, ter inspiratie. Rozijntjes in de klei – weer eens wat anders dan krenten in de pap. Mooi gevonden, Arnon.